فن کویل زمینی

انرژی باد نظیر سایر منابع انرژی تجدیدپذیر، از نظر جغرافیایی گسترده و در عین حال به صورت پراکنده و تقریباً همیشه در دسترس می باشد. انرژی باد طبیعتی نوسانی و متناوب داشته و وزش دائمی ندارد. این انرژی تا پیش از انقلاب صنعتی به عنوان یک منبع انرژی، به طور گسترده ای مورد بهره برداری قرار می گرفت. ولی، در دوران حاضر، استفاده از سوخت های فسیلی، جایگزین انرژی باد شد. ساختمان ها باید دارای مسیری برای گردش باد و عبور جریان هوا در اطراف باشند. عامل فاصله بین بلوکهای ساختمانی، جهت زدودن رطوبت نیز مورد توجه فراوان می باشد. عواملی که در جریان هوا به داخل موثرند و به تفکیک در ذیل مورد بررسی قرار گرفته اند عواملی که در شکل و سرعت جریان هوا در داخل ساختمان تأثیر دارند، شامل موارد زیر می شود:

• جهت استقرار:حداکثر فشار هوا در جبهه رو به باد ساختمان زمانی ایجاد می شود، که نمای ساختمان عمود برجهت وزش باد باشد. حداکثر سرعت جریان هوای داخل نیز در چنین حالتی ایجاد می شود. اگر در یک مجموعه و محیط باز، ساختمان های یک طبقه بصورت شبکه ای از ردیف های پشت سر هم قرار گیرند، منطقه هوای ساکن پشت به باد اولین ردیف، بر ردیف دو م منطبق می گردد. فاصله ای معادل ۶ برابر ارتفاع ساختمان لازم است تا جریان هوای مناسبی برای ردیف دوم تأمین.) گردد
•  خصوصیات خارجی: در استقرار ساختمان در محوطه و نیز در جایگزینی بازشوهای ساختمان ، باید توجه داشت که ساختمان و بازشوهای آن ، در سایه باد موانع رو به باد قرار نگیرند. سرعت باد بوسیله سطوح ناهماهنگ ، مثل ساختمانهای پراکنده ، دیوارها، حصارها، درخت ها و بوته ها کاهش می یابد. خصوصیات خارجی ساختمان به خودی خود می تواند تأثیر زیادی در تولید فشار هوا داشته باشد. اگر جریا ن هوا با زاویه ۴۵ درجه بر نما ی ساختمان بوزد، یک دیوار بال مانند در انتهای پشت به باد ساختمان ، یا بال جلو آمده یک ساختمان می تواند فشار باد را دو برابرنماید. چنین تأثیر مشابهی را می توان با جلو آمدگیهای رو به باد لبه بام  ایجاد کرد
• تقسیم فضای داخلی: هرگاه، یک جریا ن وارد شونده وادار به تغییر جهت در یک فضا گردد، انرژ ی ذاتی جریان بطور قابل توجهی آزاد می گردد. این امر هنگامی اتفاق می افتد که عر ض یک ساختمان بی ش ازعمق اتاق هایش باشد. لاز م است که هر اتاق در ارتباط با دیگر اتاق ها تهویه شود. با قرار دادن پارتیشن های داخلی در محل های مناسب، می توان سطح بزرگ تری از فضا را بطورطبیعی و یا گاه با تغییرات محدود ی در سرعت جریان هوا تهویه نمود.
• کوران
• کنترل بازشوها
• تاثیر محوطه

نتیجه گیری در پلان

• تأثیر مستقیم پیش آمدگی در پلان
• ایجاد پخ در کنج ها و زوایای مقابل باد جهت افزایش بهره وری از انرژی باد
• تعبیه بازشو در محل کوران در اطراف ساختمان صرفاً جهت ورود باد به داخل
• استفاده از جلوزدگی بام
• استفاده از پارتیشن بندی و مبلمان مناسب
• قرارگیری ساختمان بطوری که ایجاد جریان هوا در اطراف را ایجاد کند.
• تعبیه ورودی در محل عقب نشسته پلان.

عوامل ذکر شده در ساختمان های جدید ساخت رعایت نشده اند. به طور مثال، ایجاد جلوزدگی و عقب رفتگی در بخشی از بنا، هم اکنون توسط ساکنین رعایت نمی شود. این امر سبب شده، تا عملاً از جریان موثر باد برای ورود به داخل کاسته شود. با در نظر گرفتن فاصله ها، جهت قرارگیری ساختمان ها، تعبیه مناسب بازشوها و امکان ورود جریان هوا ما بین بلوک ها، می توان نزدکی شدن به اهداف در استفاده از تهویه طبیعی در این منطقه را امکان پذیرتر ساخت. – ساختمان ها می بایستی با یک الگوی نامنظم در سایت چیده شوند و از قرار دادن مسیرهای پیوسته طولانی و فضای باز کوچک بین بناها در جهت باد غالب پرهیز شود. – ساختمان های رو به جنوب، در یک حالت طراحی-مثلاً استفاده از درخت در نمای جنوبی- در مقابل باد، ایمن می شوند، بدون اینکه میزان دریافت انرژی خورشیدی در آنها تغییر یابد. – ساختمان های هم ارتفاع از لحاظ ایمنی در مقابل باد، بهترین چیدمان را دارند

نکاتی که مدیران و تکنسین‌های تهویه باید برای تنظیم دمایی که حداکثر بهره‌وری را داشته باشند،رعایت کنند:

• حداکثر دمایی که باید در زمستان برای ساختمان‌های مسکونی در نظر گرفته شود ۲۱ درجه سانتی‌گراد و در ساعات خالی از سکنه‌ ۱۵ درجه سانتی‌گراد است. تکنسین‌ها باید اطمینان حاصل کنند که این دما قابلیت تنظیم بین ۳ تا ۵ درجه فارنهایت را داشته باشد تا سکنه مجبور به خاموش و روشن کردن مکرر سیستم نداشته باشند که نه‌تنها میزان مصرف انرژی را بالا می‌برد بلکه فرسودگی سیستم را هم به همراه خواهد داشت
• در ساختمان‌های اداری با ساعات اشتغال مشخص، تکنسین‌ها سیستم گرمایش را می‌توانند فقط برای ساعات رفت‌وآمد تنظیم کنند و در ساعات غیر اداری دما بسیار پایین‌تری در نظر گرفته شود

•         تکنسین‌‌ها راه‌های خروجی ساختمان را برای جلوگیری از هدر رفت انرژی باید مسدود کنند؛
• در صورتی  که شرایط آب و هوایی بیرون خیلی مرطوب نباشد می‌توان سیستم را خاموش کرده و تغییر کاربری را به اواخر تابستان و یا اوایل پاییز موکول کنند و در این مدت از هوای خنک طبیعی همراه با گذر از فیلتر بهره برد؛
• مدیر ساختمان و مجموعه می‌تواند اگر لازم باشد از تجهیزات تنظیم سرعت هوا نیز استفاده کند؛
• در این صورت می‌توان به‌جای هوای یکنواخت از سیستم متغیر هوایی بهره‌ گرفت؛
•    مدیر مجموعه می‌تواند به‌جای یک سیستم یک داکته از سیستم دو داکته استفاده کند.

علاوه بر این نکاتمی‌توان ترموستات‌های هوشمند و برنامه‌پذیر را که توانایی تنظیم دمای داخل را در زمان‌های مختلف دارند در ساختمان به اجرا بگذارند. این سیستم‌ها به تکنسین‌ها اجازه وضع قوانین برای روشنایی، تجهیزات ساختمانی و دیگر وسایل الکترونیکی را می‌دهد.

 این مقاله راهکارهای برای متخصصین ایرانی در تهویه فصلی است

زمانی که روزهای سوزان تابستان جای خود را به بادهای پاییزی می‌سپرند، مهندسان تأسیسات فرصتی می‌یابند تا نسبت به تغییر سیستم تهویه از سرمایش به گرمایش اقدام کنند. این موضوع چندان‌که به نظر می‌رسد ساده نیست، مخصوصاً هنگامی‌که درجه هوا در بعضی از شب‌های ابتدای پاییزی به ۰ تا ۴ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. گذاری موفقیت‌آمیز از سیستم سرمایشی به گرمایشی نیازمند مدیریتی حرفه‌ای بر تجهیزات مکانیکی و الکترونیکی است. باید مطمئن باشیدکه ساکنان مجموعه در این دوره گذار از نهایت آسودگی برخوردار خواهند بود و همچنین تجهیزات مناسبی نیز به‌ کاربرده خواهد شد. برای این عمل مدیر و کارکنان به مجموعه‌ای از مسائل، سیستم‌ها و تجهیزات باید توجه کنند. مشکل زمان بیشتر سیستم‌های تهویه قدیمی قادر نیستند همزمان پاسخگوی سرمایش و گرمایش ساختمان باشند. معمولاً تغییر کارکرد این سیستم‌ها اوایل پاییز بین مهر و آبان و همچنین در ماه فروردین و اردیبهشت صورت می‌گیرد. تکنسین‌های تهویه مطبوع باید به اخبار هواشناسی و تغییرات آب و هوایی توجه داشته و تاریخچه تغییرات دمایی شهر را در نظر بگیرند، در بیشتر شهرهای ایران تغییر هوا از اواسط اکتبر آغاز می‌شود. البته در بعضی مناطق کوهستانی و سردتر این تغییر می‌بایست زودتر از این موعد صورت پذیرد و در قسمت‌های گرم‌تر و جنوبی‌تر حتی زمان تعویض سیستم و ایجاد گرمایشی ممکن است به ماه‌های آذر و دی کشیده شود. تنظیم درجه سرمایش و گرمایش هزینه‌ بالایی برای ساکنان و همچنین تأثیرات محیط‌زیستی زیادی نیز در پی دارد. در بیشتر مناطق مدیران در اواخر پاییز و زمستان دمای داخل ساختمان را میان۲۰ تا ۲۱ درجه سانتی‌گرادتنظیم می‌کنند. در ساختمان‌هایی مانند دفاتر اداری و دانشگاه‌ها که ساکنان امکان تنظیم دما را دارند، مدیریت باید قوانینی وضع کند تا همگان از حداکثر آسودگی برخوردار شوند. متأسفانه در اکثر مواقع  رضایت همه ساکنان غیرممکن است از همین روی شاید اشخاص تمایل داشته‌ باشند وسایل گرم‌کننده شخصی برای آسودگی خود داشته باشند اما این وسایل شدیداً مصرف انرژی ساختمان را بالا می‌برد و بسیاری از دانشگاه‌ها استفاده از این وسایل را ممنوع اعلام کرده‌اند. بااین‌حال مدیر مجموعه می‌تواند در تعاملی دوجانبه دمایی متناسب را برای همه ساکنان تنظیم کند. برای صرفه‌جویی بیشتر دمای داخل ساختمان‌ها شب‌ها و آخر هفته‌ها پایین‌تر تنظیم می‌شود و تا ۶۰ درجه فارنهایت (۱۵ درجه سانتی‌گراد) پایین‌ می‌آید. به نظر شما استفاده از سیستم های مستقل و مدرن برای هر واحد این نگرانی را از بین می برد؟ برای مشاوره مهندسی در این زمینه با ما تماس بگیرید